Zdjęcia paszportowe

A było tak. Z tych lub innych powodów, postanowiłam wyrobić paszport TERAZ. Mój stary paszport nieważny jest już parę dobrych lat. Do fotografa udałam się 15 minut przed zamknięciem.
- Czy można jeszcze zrobić zdjęcie paszportowe?

- Oczywiście, zapraszam.

Siadam. Pytam, czy muszę mieć odsłonięte uszy.
- Nie- odpowiada pani fotograf.

Ufff... Myślę sobie.
- Ale włosy trzeba mieć z tyłu, nie na ramionach.
Hmmm... Odgarniam włosy.
- Grzywka nie może zachodzić na brew.
Poprawiam grzywkę, której nie ma. Jakiś włos musi znów opaść na moją twarz, gdyż fotograf mówi:
- Może jednak niech pani da włosy za uszy. Ja je tylko poprawię, żeby nie były tak CAŁKIEM za uszami.

Poprawia. Za chwilę mówi:

- Nie zasłania pani twarzy jakiś włos?- wykonuje dziwne ruchy przed moją twarzą.

PSTRYK!
Myślę sobie, że chyba zacisnęłam buzię

- Jeszcze jedno- mówi fotograf, a ja lekko rozchylam usta.

PSTRYK! Zanim się orientuję, robi kolejne zdjęcie.
- Proszę tu zostać, bo ja muszę sobie obejrzeć te zdjęcia.

Siedzę nieruchomo, żeby włos nie opadł mi na brew, z drugiego pomieszczenia słyszę klikanie myszki komputerowej.
- Już, może pani sobie przejść do poczekalni, za dwie minuty będą gotowe.
- Przechodzę i przygotowuję pieniądze.
Pani z uprzejmym uśmiechem podaje mi nad ladą mały kwadracik 

- Tak to wygląda.
Spodziewam się ZŁEGO, w końcu wiem, jak wyglądają zdjęcia paszportowe. Ale na to, co mi pokazuje, nie jestem przygotowana. Zupełnie nie. Nie. Nie. KURWA, JA PIERDOLĘ, NIE!!!!!!!!
- Fantastyczne... - wydyszam

- Bardzo ładne zdjęcie- mówi fotografka, a ja nie wiem, czy ona kpi, czy może ćpa herę-kokę-hasz-LSD. Albo tak chce się zachwalić.
Wychodzę ze studia, oglądam zdjęcie jeszcze raz i wybucham śmiechem. Wyglądam jak bandyta. Z dupną szczęką.
Pójdę pokazać zdjęcie rodzonej matce, myślę sobie. Niech zobaczy, co stworzyła. Nie uprzedzam jej, a ona po zerknięciu na fotografię, nawet nie próbuje udawać i zachowywać spokoju. Najpierw parska (robię tak samo, jak bardzo chce mi się śmiać i próbuję się powstrzymać, zwykle opluwam wtedy osobę z naprzeciwka), potem wyje ze śmiechu.

- To się nadaje na zdjęcie w stylu: Poszukiwana!
- Wyglądam jak bandyta- jęczę, ale śmieję się z nią. Mam taką wielką twarz! Jak... nie wiem co!

- Jak.... PATELNIA- przychodzi z pomocą mama.
Potem następuje opowieść, jak była w moim wieku i jechała do Rumunii i miała równie nieudane zdjęcie paszportowe. Nie pociesza mnie to. Wspominamy, że ojciec zawsze wychodził jak bandzior na zdjęciach do dowodu, widać jestem do niego bardziej podobna niż myślałam.

Wiecie co? Tak sobie myślę, że właściwie, to nie muszę wyjeżdżać poza Europę. Do większości państw wystarczy dowód osobisty, w którym zdjęcie niemal w pełni oddaje moją urodę. Przecież jakbym pojechała z takim CZYMŚ, to by mnie od razu zamknęli. No i żaden celnik mnie nie będzie chciał podrywać, ŻODYN!

Ps. Kilka minut później słyszę śmiech mojej matki.
- Co, śmiejesz się z tego zdjęcia?
- Tak!
Po chwili przychodzi do niej sms o mniej więcej takiej treści (SERIO!!!!!!!!): Dziś zobaczysz fotkę, która zmieni twoje życie. Ślij sms na numer ****, by śmiać się z tego zdjęcia. Matka:

- Może to twoje już tam mają?

Nigdy nie wyjadę z Europy. Nigdy.

Słowianie, Bałkanie to jedno zachowanie. Gorąca krew, muzyka, wino i .... PIĘKNE PANIE!