Skecz zwany morderstwem

Polska zimową porą, końcówka komunizmu. Milicjant, który miał być prawnikiem, trupa aktorska, młode blondynki, Dziewczyna Śniegu, morderca. Trochę seksu, trochę sławy, dużo tajemniczych zaginięć.

Był czas, że czytałam kryminały Agathy Christie, później różne inne- ale to było dość dawno. A całkiem niedawno trafiłam na Skecz zwany morderstwem Marcina Wolskiego. I muszę Wam powiedzieć, że mało który kryminał tak mnie wciągnął. Dobrze, że był weekend, bo mogłam bezkarnie wracać sobie do kart książki. Lubię powieści detektywistyczne- zawsze próbuję rozwiązać zagadkę, choć nie zawsze mi się udaje ;). Wolski, jak sam morderca, zwodzi nas, podrzuca fałszywe tropy, trzyma w ciągłym napięciu. Do końca nie wiadomo, czy ostatnia ofiara seryjnego mordercy przeżyje, ani kto będzie tą ostatnią ofiarą. PRL to okres, który kręci mnie najmniej. Jednak Wolski mnie nie zanudza- opisuje wszystko w taki sposób, że chce się czytać. Bardzo dobrze oddaje klimat tamtych lat- przejrzałą sławę gwiazd Polski Ludowej, opieszałość milicji, telefony i samochody jako towar luksusowy. Powieść świetnie napisana, tytuł bardzo trafiony. Podoba mi się pomysł przedstawienia osób dramatu na pierwszych stronach książki. Wszystko jest tu przemyślane, autor trzyma się jednej koncepcji. Przedstawienie trwa do samego końca- show must go on

Recenzja będzie krótka- bo dla mnie recenzja to wyrażenie opinii na temat książki, filmu, etc, a nie wyjawianie fabuły. Nienawidzę spoilerów ;). Zostawiam Was z decyzją o przeczytaniu- bądź nie- książki M. Wolskiego. Według mnie- warto, bo czyta się ją szybko i lekko :).

Ps. Ostatnio dostałam radę dotyczącą podziału tekstu- muszę robić krótsze wersy, bo ciężko czytać takie długie ;). Tego tekstu dzielić nie będę, bo jest za krótki, ale zdjęcie spełni taką rolę i dobrze się komponuje. 

Ps.2 Wczoraj byłam na Dniu Kobiet- Wild Night- działo się! Opowiem Wam jutro ;). Dobranoc!