Jestem aniołem.

No dobra, raczej nie. Ale cierpliwość mam iście anielską. Do dzieci. Nie swoich rzecz jasna, bo swoich nie posiadam. Za to w pracy posiadam ich dużo. Uwielbiam dzieciaki, mam do nich dobre podejście, i zawsze wydawało mi się, że będę dla nich milutka, taka do rany przyłóż. I jestem- do czasu. Nie zrozumcie mnie źle, ja naprawdę się staram. Ale krew mnie zalewa, kiedy widzę i słyszę, jak zachowuje się teraz większość teraźniejszych dzieciaków (wczesnoszkolnych). W takich momentach dużo mnie kosztuje zachowanie względnego spokoju i nie uduszenie (np blond warkoczykiem) któregoś z małych szatanów. No bo jak tu być oazą spokoju, kiedy 8-latek na moją grzeczną prośbę o posprzątanie po sobie skrawków papieru potrafi powiedzieć Posprzątałem tyle, ile chciałem, a potem po mniej grzecznej prośbie usunięcia WSZYSTKICH papierków, które są na stole, potrafi przed owym stołem stanąć (z ręką na biodrze!) i unosząc oczy do góry, zniesmaczonym tonem dodać GDZIE na stole?. Że ja nie odpowiedziałam Kurwa, w dupie! to był cud. Naprawdę. SKĄD się, do cholery, biorą takie dzieci? Takie, które, dostając nagrodę za zebrane naklejki (naklejki ode mnie, ofkors) potrafią marudzić że wolałyby te drugie karty, bo one są droższe, takie, które na zajęciach biegają z mopem, albo się tłuką. Jako Pani, Która Zajmuje Się Mową, wolę dzieci, które... jeszcze nie mówią. I takimi niedługo będę się zajmować, jeśli uda mi się (a uda! ;)) zrealizować swój plan na najbliższe pół roku.

Ostatnio moje posty są krótkie i jakieś takie o niczym, ale zwykle pisane są pod wpływem emocji. Dziś tych trochę gorszych- humor zepsuły mi dzieciaki, a potem wściekłość zamieniła się w jakiś durny smutek i niemal płaczliwość- właściwie bez wyraźnego powodu. Boże, baby...


Na poprawę (albo pogorszenie humoru- zależy, jak na to spojrzeć :D), przesyłam Wam piosenkę z boskim teledyskiem :).

 

Buziaki, rozchwiana emocjonalnie (chciałam napisać Mała Madzia, ale teraz to się źle kojarzy :>) M.